Ήταν κάποτε μια πανέμορφη κοπέλα.Ήταν πολύ νοικοκυρά και τακτική.Ήταν καλή μαγείρισσα και όλα τα παλικάρια την ήθελαν για γυναίκα τους κι όλες οι πεθερές για νύφη.Εκείνη όμως αγάπησε ένα παλικάρι όμορφο κι αυτό που όμως η μάνα του δεν την ήθελε γιατί τη ζήλευε.Το παλικάρι δεν άκουσε τη μάνα του και παντρεύτηκε την κοπέλα κι ήταν πολύ χαρούμενοι και οι δύο.Η πεθερά όμως πάντα προσπαθούσε να τους χωρίσει.Μείωνε την κοπέλα.Την έβαζε να κάνει όλες τις δουλειές και να καθαρίζει τα καθαρά,την έστελνε για θελήματα και ποτέ δεν ήταν ευχαριστημένη.Η καημένη η κοπέλα τα έκανε όλα αγόγγυστα και χωρίς να κάνει ποτέ κανένα παράπονο,ελπίζοντας κάποια μέρα να καταλάβει η πεθερά και να την αγαπήσει.
Μια μέρα η πεθερά σκεφτόταν τι να την βάλει να κάνει κι έτσι αποφάσισε να της ζητήσει να κάνει 18 ψωμιά.Η κοπέλα έπεσε στη δουλειά και ως το μεσημέρι τα είχε κιόλας τελειώσει όμως η πεθερά έσκασε από το κακό της και σκεφτόταν τι να κάνει για να την πικράνει.Όταν γύρισε λοιπόν ο γιος από τη δουλειά,πήγε και τον έπιασε και κατηγόρησε την κοπέλα ότι ενώ είχε ψήσει 19 ψωμιά το ένα το έφαγε όλο μόνη της.Ο άντρας της δε μίλησε κι έτσι η μάνα του άρχισε να λέει παντού πως η νύφη της έψησε 19 ψωμιά και το ένα το έφαγε μόνη της.Η κοπέλα δεν άντεξε άλλο και πικραμένη άρχισε να τριγυρνάει φωνάζοντας 18,18ψωμιά,18.Από την πίκρα και τη στεναχώρια της η κοπέλα τρελάθηκε κι ο Θεός που είχε δει την αδικία και την κακία της πεθεράς την έκανε πουλί.
Το πουλί αυτό είναι η δεκαοχτούρα που γυρνάει ακόμα και φωνάζει 18 προσπαθώντας να βρει το δίκιο της!
Οι δεκαοχτούρες για μένα είναι κάτι πολύ αγαπημένο!Σε όλη μου τη ζωή τις άκουγα και πάντα σκεφτόμουν το μύθο,τη γιαγιά μου,το καλοκαίρι.Σήμερα μένω κοντά στο σπίτι της γιαγιάς μου.Εκείνη έφυγε,τα δέντρα κόπηκαν,τα τριαντάφυλλα μαράθηκαν,ο κήπος άλλαξε...Το μόνο που μένει να μου θυμίζει είναι οι δεκαοχτούρες και όσα με ευλάβεια έχω κλειδωμένα στο μυαλό και την καρδιά μου.
Ελπίζω να σας άρεσε!
